رواق اندیشه

یک روز وقتی کارمندان به اداره رسیدند، اطلاعیه بزرگی را در تابلو اعلانات دیدند که روی آن نوشته شده بود:
دیروز فردی که مانع پیشرفت شما در این اداره بود درگذشت! شما را به شرکت در مراسم تشییع جنازه که ساعت ۱۰ صبح در سالن اجتماعات برگزار می‌شود دعوت می‌کنیم!
در ابتدا، همه از دریافت خبر مرگ یکی از همکارانشان ناراحت می‌شدند، اما پس از مدتی کنجکاو می‌شدند که بدانند کسی که مانع پیشرفت آن‌ها در اداره می‌شده که بوده است.
این کنجکاوی تقریباً تمام کارمندان را ساعت ۱۰ به سالن اجتماعات کشاند. رفته رفته که جمعیت زیاد می‌شد، هیجان هم بالا رفت. همه پیش خود فکر می‌کردند این فرد چه کسی بود که مانع پیشرفت ما در اداره بود؟ به هرحال خوب شد که مرد!
کارمندان در صفی قرار گرفتند و یکی یکی از نزدیک تابوت رفتند و وقتی به درون تابوت نگاه می‌کردند ناگهان خشک‌شان می‌زد و زبان‌شان بند می‌آمد.
آینه‌ای درون تابوت قرار داده شده بود و هر کس به درون تابوت نگاه می‌کرد، تصویر خود را می‌دید. نوشته‌ای نیز بدین مضمون در کنار آینه بود:
تنها یک نفر وجود دارد که می‌تواند مانع رشد شما شود و او هم کسی نیست جز خود شما. شما تنها کسی هستید که می‌توانید زندگی‌تان را متحول کنید. شما تنها کسی هستید که می‌توانید بر روی شادی‌ها، تصورات و موفقیت‌های‌تان اثر گذار باشید. شما تنها کسی هستید که می‌توانید به خودتان کمک کنید.
زندگی شما وقتی که رئیس‌تان، دوستان‌تان، والدین‌تان، شریک زندگی‌تان یا محل کارتان تغییر می‌کند، دستخوش تغییر نمی‌شود. زندگی شما تنها فقط وقتی تغییر می‌کند که شما تغییر کنید، باور‌های محدودکننده خود را کنار بگذارید و باور کنید که شما تنها کسی هستید که مسئول زندگی خودتان هستید.
مهم‌ترین رابطه‌ای که در زندگی می‌توانید داشته باشید، رابطه با خودتان است.
خودتان امتحان کنید. مواظب خودتان باشید. از مشکلات، غیرممکن‌ها و چیز‌های از دست داده نهراسید. خودتان و واقعیت‌های زندگی خودتان را بسازید. دنیا مثل آینه است.

معلم یک کودکستان به بچه‌های کلاس گفت که می‌خواهد با آن‌ها بازی کند. او به آن‌ها گفت که فردا هر کدام یک کیسه پلاستیکی بردارند و درون آن به تعداد آدم‌هایی که از آن‌ها بدشان می‌آید، سیب‌زمینی بریزند و با خود به کودکستان بیاورند. فردا بچه‌ها با کیسه‌های پلاستیکی به کودکستان آمدند. در کیسه بعضی‌ها ۲ بعضی‌ها ۳، و بعضی‌ها ۵ سیب زمینی بود. معلم به بچه‌ها گفت تا یک هفته هر کجا که می‌روند کیسه پلاستیکی را با خود ببرند.
روز‌ها به همین ترتیب گذشت و کم کم بچه‌ها شروع کردند به شکایت از بوی سیب‌زمینی‌های گندیده. به علاوه، آن‌هایی که سیب‌زمینی بیشتری داشتند از حمل آن بار سنگین خسته شده بودند. پس از گذشت یک هفته بازی بالاخره تمام شد و بچه‌ها راحت شدند. معلم از بچه‌ها پرسید:«از اینکه یک هفته سیب زمینی‌ها را با خود حمل می‌کردید چه احساسی داشتید؟»
بچه‌ها از اینکه مجبور بودند، سیب‌زمینی‌های بد بو و سنگین را همه جا با خود حمل کنند شکایت داشتند.
آن‌گاه معلم منظور اصلی خود را از این بازی، این چنین توضیح داد:«کینه آدم‌هایی که در دل دارید و همه جا با خود می‌برید نیز چنین حالتی دارد. بوی بد کینه و نفرت قلب شما را فاسد می‌کند و شما آن را همه جا همراه خود می‌برید. حالا که شما بوی بد سیب زمینی‌ها را فقط برای یک هفته نتوانستید تحمل کنید، پس چطور می‌خواهید بوی بد نفرت را برای تمام عمر در دل خود تحمل کنید؟»

زن به بهانه اي به خانه ي پدرش در قبيله ي ديگر رفت تا دور از چشم شوهرش، نوزاد را بدنيا آورد. نوزاد بدنيا آمد و زن از ترس اينكه سرنوشت اين دختر هم مثل دختران ديگرش زنده در گور شدن باشد، دختر كوچكش را همراه خود نياورد. شوهر پرسيد: بچه را چه كردي؟ زن با ترس و لرز گفت: بچه مرده بدنيا آمد. سالها گذشت، زن بعد از پنج سال، دوباره به قبيله اش رفت و دختر پنج ساله اش را كه بسيار زيبا بود به همراه خود به خانه آورد. مرد وارد خانه شد تا چشمش به دختري با موهاي بلند و بافته شده، افتاد گفت: اين دختر بچه ي كيست؟ زن باز هم با ترس گفت: دختر همسايه است. اما دختر با شيرين زباني ها مهر پدرش را به جوش آورده بود. پدر با اينكه نمي دانست، اين شيرين زبان، دختر ش است او را در آغوش مي كشيد و به حرفهايش گوش مي داد. زن كه محبت مرد را مشاهده كرد دل را به دريا زد و پرده از روي واقعيت برداشت و به مرد گفت كه: اين دختر، دختر خودمان است. رنگ چهره ي مرد تغيير كرد، دست دختر را گرفت و او را از خانه بيرون برد. بيل و كلنگي كه تا بحال هفت قبر براي هفت دختر كنده بودند در دست راست مرد و دست دختر كه هنوز داشت شيرين زباني مي كرد در دست چپ مرد بود. آفتاب سوزان، عرقها را به روي پيشاني مرد مي نشاند و دختر با دستمال، عرق را از صورت پدر پاك مي كرد. قبر آماده شد، دختر به نگاه پدر مي خندد. پدر او را بغل مي گيرد. دختر كه حالا روبروي صورت پدر رسيده، صورت او را مي بوسد اما … اما پدر او را در گودال مي اندازد و با بيل ، خاك روي موهاي بافته شده ي دخترش مي ريزد. آفتاب ديگر به مرد نگاه نمي كند. امان از جاهليت اين اعراب، كه هنوز هم ادامه دارد….